Ἁρπιστής - Τὸ πνεῦμα τοῦ Αἰγαίου

  Ω ξεῖν’ ἀγγέλειν Λακεδαιμονίοις  ὅτι τῆδε κείμεθα  το ῖ ς κείνων ρήμασι πειθόμενοι.  -Δὲν εἶναι ἀλήθεια. Δὲν εἶναι. Ἐγὼ ποὺ τὸν γνώρισα  ...

                                                                                             Κ αὶ σεῖς μωρὲ παιδιὰ κλεφτόπουλα             ...

Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή  στὸν κάμπο βασιλεύει. ..   Πάει καιρὸς ποὺ μιὰ Σιωπή  φωνάζει στὶς πόλεις καὶ στὰ λιγοστὰ χωριά.  Μιὰ σιωπὴ βοᾶ ἐκκωφα...

  Τὸ χέρι τοῦ Κολοκοτρώνη   Ἡ Μεγάλη Ἀρχαία ἔχει ἁλωθεῖ.  Οἱ κάτοικοι δὲν τὸ ἔχουν ἀντιληφθεῖ.  Καὶ προχωροῦν ἀμέριμνοι.  Τὸ ἄγαλμα ὅμως γνω...

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι  ποὺ βαδίζουν  μὲ μοναδικὴ ἁρματωσιά  ἕνα σπαθί.  Τόσοι πόλεμοι  τόσες μάχες.  Ἕνα σπαθί.  Ἕνα λάφυρο.  Ἄ! κι ἕνας ἀδελφός...